تصويرسازي ازنگاه ليلا رخشي قاضياني

سبك عاميانه يا سنت گراروشي است كه بدون توجه به تناسب و ژرفانمايي ( پرسپكتيو) و معيارهاي هنرروزصورت مي گيرد . هنرناييف بيش ازهمه زيرتاثيرنقاشي سنتي قراردارد. هنرناييف يا عاميانه آشكارترين شيوه ي گرايش به هنربومي وتوجه به تاريخ هنرسرزمين هنرمند است شيوه اي كه تصويرگرآن را به عنوان سبك مورد علاقه و روش شخصي براي نزديك شدن به درون مايه ي متن كهن انتخاب مي كند . نمادهاي به كاررفته در هنرعاميانه برگرفته ازنقش مايه (موتيف ها)و نگاره هاي تصويري است كه ريشه درفرهنگ بومي دارد. طراحي بسيارساده ، توجه به رنگ هاي شفاف و خالص و دوري از قواعد مرسوم درهنرنقاشي ، ويژگي هايي است كه دركارهنرمندان سنت گرا فراوان به چشم مي خورد، به گونه اي كه اغلب نوعي ناپختگي ونگاه غيرحرفه اي درطراحي و تركيب بندي عناصر تصويري در آن ديده مي شود . نقاشان سنت گرا اغلب بدون آموزش دانشگاهي و رعايت قواعد پذيرفته شده درميان هنرمندان آن دوره به تصويركردن افسانه ها ، رويدادهاي ديني و تاريخي ، وحتي داستان هاي امروزي مي پردازند. استفاده از خطوط نرم و ساده شده ، چهره هاي تمام رخ ، يانيم رخ ورنگ گذاري هاي تخت وبدون سايه - روشن ويژگي اي است كه آثار تصويرگران سنت گرا راازديگرآثارجدامي سازد . تمام آثار پيروسماني و هانري روسو به سبك سنت گراست ، اما درآثار نقاشاني چون ماتيس و گوگن فقط رگه هايي ازسنت گرايي وجوددارد .

اديانگ هنرمندي است كه براي تصويرگري آثاري كه بهسرزمين هاي ديگرتعلق دارد، ازروش سنت گرايي در هنربومي آن سرزمين بهره گرفته است . او كه تصويرگرچيني الاصل آمريكايي است ، براي تصويرگري داستان ايراني دختري كه عاشق بادبود .